Kontynuujemy prezentację naszego subiektywnego wyboru najpiękniejszych szlaków Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszczy Bukowej”. Pierwszą część opisu znajdziecie tutaj. Tym razem w roli głównej jeziora, głębokie doliny okraszone głazami narzutowymi oraz dwa najpiękniejsze zakątki Wzgórz Bukowych… Zapraszamy na wędrówkę!
Kategoria: Piesze wędrówki
Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”, utworzony w 1981 r., obejmujący niemal cały mezoregion Wzgórz Bukowych oraz niewielki północny fragment Równiny Wełtyńskiej, to jeden z najcenniejszych przyrodniczo regionów naszego kraju. Ale to także wspaniałe tereny rekreacyjne, bardzo zróżnicowane krajobrazowo, poprzecinane gęstą siecią szlaków turystycznych. Znajdziemy tam nie tylko malowniczą knieję, ale też szerokie panoramy, ukryte wśród drzew jeziora, rozległe polany, wzgórza morenowe oraz głębokie doliny meandrujących potoków…
W związku z naszym wieloletnim zauroczeniem Szczecińskim Parkiem Krajobrazowym chcielibyśmy przedstawić wybór, oczywiście zupełnie subiektywny, kilku jego najbardziej malowniczych szlaków i miejsc, które najlepiej oddają charakter tego regionu i pozwalają poznać go również od strony geologicznej czy geomorfologicznej.
Jesień zmierza nieuchronnie ku końcowi. Jak zawsze zostają nam wspomnienia najpiękniejszych, złotych, październikowych dni spędzonych w górach. Z tej okazji chcielibyśmy zaprezentować jedną z naszych ulubionych jesiennych tras. Tym razem jednak nie będą to żadne boczne ścieżki i mało popularne zakamarki, a wręcz przeciwnie – Góry Wałbrzyskich i żelazna klasyka: Mniszek – Chełmiec – Trójgarb. Jest to obszar, który przemierzaliśmy wielokrotnie w różnych wariantach i który niezmiennie robi na nas olbrzymie wrażenie. I oczywiście nie tylko, jak to u nas bywa, o krajobrazy chodzi… Zabieramy więc Was na krótką wędrówkę z geologicznym zabarwieniem…
Dwa poprzednie teksty poświęciliśmy geologicznym ciekawostkom z Kotliny Jeleniogórskiej. Zarówno plenerowy przekrój geologiczny jak i fenomenalną Witoszę odwiedziliśmy w czasie jednego wypadu na Wzgórza Łomnickie. Ale oba miejsca nie wyczerpują listy krajoznawczych smaczków tego regionu…
We Wzgórza Łomnickie zagnało nas z powodu nieodpartej potrzeby poszukiwaniu tras niebanalnych i mało uczęszczanych. Jest to pasmo niewysokich wzniesień leżące w centralnej części Kotliny Jeleniogórskiej między Obniżeniem Jeleniej Góry a Karkonoszami. Pomysł okazał się trafiony w punkt pod względem naszych oczekiwań. Niewielka ilość turystów wespół z geologicznymi atrakcjami oraz ujmującymi widokami stawia pokonaną trasę w czołówce najciekawszych szlaków, jakie przemierzyliśmy ostatnimi czasy.
Zapraszamy do przeczytania naszej relacji z pieszej wędrówki po tym terenie!
Góry Wałbrzyskie należą do pasm sudeckich chyba najbardziej przez nas zdeptanych. A i chętnie propagujemy je wśród znajomych jako ciekawą alternatywę na przykład dla przeludnionych Karkonoszy. Oczywiście obecnie również i to pasmo staje się coraz bardziej lubiane przez turystów. Wieże widokowe na Trójgarbie, Borowej i Wzgórzu Gedymina spełniają swą funkcję i działają niczym magnes… Chcielibyśmy jednak tym razem – nie zważając na popularność wspomnianych budowli – zaprezentować rzadziej odwiedzany, wschodni fragment Gór Wałbrzyskich, obejmujący Ptasią Kopę, Lisi kamień, Klasztorzysko, Niedźwiadki i Górę Parkową.
Wzgórza Strzegomskie należą do regionów, które odwiedzamy bardzo często i chętnie. Październik to dobry czas, aby wybrać się tam na pieszą wędrówkę. Co też uskuteczniliśmy rodzinnie w piękną jesienną niedzielę. Zapraszamy na krótką fotorelację z tej wycieczki…
Czy istnieją jeszcze w Polsce widowiskowo piękne miejsca, łatwo dostępne dla pieszych i zmotoryzowanych, a jednocześnie posiadające wielką wartość przyrodniczą, pozwalające kontemplować ciszę i niebędące zadeptane przez dzikie hordy? Tak. Pod warunkiem, że w najbliższym sąsiedztwie nie ma popularnego schroniska, większej miejscowości wypoczynkowej tudzież wieży widokowej, do której lgną rzesze rozentuzjazmowanych i rozochoconych piwkiem turystów.
Takie warunki spełnia (jeszcze) bez wątpienia jeden z najciekawszych sudeckich zakamarków, jakim są Gorzeszowskie Skałki nieopodal Krzeszowa. Miejsce to, zlokalizowane w niezwykle malowniczym zakątku Dolnego Śląska, dostarcza nie tylko głębokich doznań estetycznych, ale jest również ważnym pod względem dydaktycznym stanowiskiem dokumentującym kawałek pogmatwanej historii geologicznej Sudetów oraz obrazującym zróżnicowane procesy kształtujące rzeźbę terenu.
Przedstawiamy kolejną relację z jednej z naszych pieszych wędrówek po Dolnym Śląsku. Nadal pozostajemy w obrębie Przedgórza Sudeckiego. Tym razem proponujemy i gorąco polecamy niezwykle malowniczą, ale rzadko uczęszczaną przez turystów trasę, przebiegającą przez południową część Wzgórz Niemaczańsko-Strzelińskich oraz fragment Obniżenia Ząbkowickiego na odcinku Ziębice – Lipa – Rososznica – Stolec – Jaworek – Ząbkowice Śląskie.
Przedgórze Sudeckie jest niezwykle interesującym przyrodniczo i historycznie regionem. Mimo to ruch turystyczny koncentruje się tu niemal wyłącznie do Masywu Ślęży. Dlatego też z przyjemnością prezentujemy kolejny obszar godny uwagi – Wzgórza Niemczańskie, rozumiane jako zachodnia część Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich.
Mimo że najbardziej znaną atrakcją Wzgórz Niemczańskich jest arboretum w Wojsławicach koło Niemczy, to my jednak chcielibyśmy zaprezentować ten region nieco inaczej: z perspektywy piechurów przemierzających trasę Łagiewniki – Przystronie – Wzgórza Gumińskie (część północna) – Niemcza – Wzgórza Dębowe – Sienice – Łagiewniki.
Czując potrzebę urozmaicenia tekstów publikowanych na naszym blogu, postanowiliśmy wnieść pewne zmiany i co jakiś czas zamieszczać również relacje z niektórych naszych pieszych wypadów. Zwłaszcza gdy jakaś trasa szczególnie przypadła nam do gustu. W tego typu tekstach będzie mniej geologii, za to więcej krajobrazów i osobistych wrażeń. Na początek proponujemy wędrówkę po rubieżach Ślężańskiego Parku Krajobrazowego.
Trasa (kliknij, aby zobaczyć mapkę): Glinica – Jańska Góra – Sokolniki – Oleszna – Wzgórza Oleszeńskie – Winna Góra – Glinica