Kategoria: Parki krajobrazowe

Ruszajmy w knieję! Szczeciński Park Krajobrazowy subiektywnie, cz.2

Szczeciński Park Krajobrazowy "Puszcza Bukowa"

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa” – dolina Wężówki

Kontynuujemy prezentację naszego subiektywnego wyboru najpiękniejszych szlaków Szczecińskiego Parku Krajobrazowego „Puszczy Bukowej”. Pierwszą część opisu znajdziecie tutaj. Tym razem w roli głównej jeziora, głębokie doliny okraszone głazami narzutowymi oraz dwa najpiękniejsze zakątki Wzgórz Bukowych… Zapraszamy na wędrówkę!

Ruszajmy w knieję! Szczeciński Park Krajobrazowy subiektywnie, cz.1

Szczeciński Park Krajobrazowy Puszcza Bukowa

Symbol Szczecińskiego Parku Krajobrazowego – Jezioro Szmaragdowe, zalane wyrobisko dawnej kopalni kredy

Szczeciński Park Krajobrazowy „Puszcza Bukowa”, utworzony w 1981 r., obejmujący niemal cały mezoregion Wzgórz Bukowych oraz niewielki północny fragment Równiny Wełtyńskiej, to jeden z najcenniejszych przyrodniczo regionów naszego kraju. Ale to także wspaniałe tereny rekreacyjne, bardzo zróżnicowane krajobrazowo, poprzecinane gęstą siecią szlaków turystycznych. Znajdziemy tam nie tylko malowniczą knieję, ale też szerokie panoramy, ukryte wśród drzew jeziora, rozległe polany, wzgórza morenowe oraz głębokie doliny meandrujących potoków…

W związku z naszym wieloletnim zauroczeniem Szczecińskim Parkiem Krajobrazowym chcielibyśmy przedstawić wybór, oczywiście zupełnie subiektywny, kilku jego najbardziej malowniczych szlaków i miejsc, które najlepiej oddają charakter tego regionu i pozwalają poznać go również od strony geologicznej czy geomorfologicznej.

Jańska Góra. Wieża, serpentynit i prehistoryczni górnicy

Jańska Góra

Jańska Góra widziana ze stoków Wzgórz Oleszeńskich. Najbardziej na wschód wysunięte wzniesienie Ślężańskiego Parku Krajobrazowego

Jańska Góra to niepozorne wzniesienie wśród pól, nieco na uboczu. Nie wzbudza większego zainteresowania u turystów tak licznie odwiedzających niedaleki Masyw Ślęży. Na mapie to tylko niewielki placek lasu w pobliżu zielonego szlaku z Jordanowa Śląskiego do Niemczy. A kto ma ochotę przemierzać taką niszową trasę, jeśli w bliskim sąsiedztwie góruje „śląski Olimp”? Czy taka licha górka ma coś ciekawego do zaoferowania?

Na rubieżach Ślężańskiego Parku Krajobrazowego. Relacja z wędrówki

Ślężański Park Krajobrazowy mniej znany…

Czując potrzebę urozmaicenia tekstów publikowanych na naszym blogu, postanowiliśmy wnieść pewne zmiany i co jakiś czas zamieszczać również relacje z niektórych naszych pieszych wypadów. Zwłaszcza gdy jakaś trasa szczególnie przypadła nam do gustu. W tego typu tekstach będzie mniej geologii, za to więcej krajobrazów i osobistych wrażeń. Na początek proponujemy wędrówkę po rubieżach Ślężańskiego Parku Krajobrazowego.

Trasa (kliknij, aby zobaczyć mapkę): Glinica – Jańska Góra – Sokolniki – Oleszna – Wzgórza Oleszeńskie – Winna Góra – Glinica   

Leśny relaks na morenie, czyli peregrynacje po Wzgórzach Bukowych

Podszczecińskie Wzgórza Bukowe i porastająca je Puszcza Bukowa to jeden z najcenniejszych obszarów leśnych w Europie

Plejstoceńskiemu lądolodowi skandynawskiemu zawdzięczamy jedno z naszych ulubionych pozasudeckich miejsc do łazikowania. Znajduje się w północno-zachodniej Polsce, jest malownicze, niezwykle cenne przyrodniczo, interesujące krajobrazowo i geologicznie. Przyrodnicy od dawna doceniają te walory. Już w połowie poprzedniego wieku starali się objąć ten teren najwyższą formą ochrony, nadając mu rangę parku narodowego. Jak dotąd udało się tam ustanowić park krajobrazowy z kilkoma rezerwatami oraz obszar Natura 2000. Mowa o Wzgórzach Bukowych, które od 1981 roku znajdują się w granicach Szczecińskiego Parku Krajobrazowego “Puszcza Bukowa”. Czy jednak taki status pozwala w pełni zabezpieczyć ten unikatowy kompleks leśny przed silną antropopresją i wycinką? Walka o naturalność szczecińskiej kniei wciąż trwa. Czy da się jednak pogodzić potrzebę ochrony przyrody i potrzebę czerpania zysku z eksploatacji zasobów leśnych?

Na tropie osuwisk Gór Kamiennych, czyli odkrywanie tajemnic Skalnej Bramy

Góry Kamienne – geomorfologiczne laboratorium…

Góry Kamienne należą do naszych ulubionych pasm sudeckich. Łatwo dostępne, jeszcze niezadeptane, spokojne, malownicze… No i te podejścia, na których łatwo wyzionąć ducha. No właśnie, stromizny to chyba znak rozpoznawczy tamtejszych kopulastych i stożkowych wzniesień. Ostro nachylone zbocza niosą jednak za sobą niezwykle ciekawe geomorfologiczne konsekwencje. Oczywiście wielką rolę odgrywa tu również sama geologia. Ale po kolei…

Oparte na WordPress & Theme by Anders Norén